Μ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ

ΜΙΛΩ...

Μιλώ για τις ατελείωτες νύχτες όταν το φώς λιγοστεύει τα ξημερώματα.Για τα φορτωμένα καμιόνια και τους βηματισμούς στις υγρές πλάκες. Για τα προαύλια των φυλακών και για το δάκρυ των μελλοθανάτων...